Mijn naam is Sonja en ik ben de oudste van het groepje. De "bomma" van het team :-p

Samen met Hanna ben ik altijd te vinden om de gekste dingen te doen met de pony's.

Ik ben geboren in 1967 en was van kleuter al gefascineerd door pony's en paarden. Overal waar ik maar kon, zocht ik contact met hun. Zo vonden ze me als jong kind al meerdere malen terug midden in een weide op een pony. Elk jaar vroeg ik aan de Sint een paard, maar dat kwam natuurlijk niet. Volgens mijn ouders waren paarden enkel voor "rijke" mensen.

Vanaf mijn 11 de had ik een verzorgpaard en ging ik ook meer gericht rijden, altijd recreatief.

Op mijn 18 de kocht ik met het geld van mijn vakantiejob een shetlandpony : Nicky-Boy, een klophengst die uitgroeide tot mijn trouwste vriend. Hem heb ik zelf verkeersmak gemaakt, beleerd onder het zadel, beleerd voor de wagen en ik heb jarenlang heerlijke avonturen met hem beleefd. Meerdere keren deden we ook mee aan zoektochten en oefenmarathons, hij was een held in het kegeltjes rijden, zo'n crossmachine. We hadden een zeer hechte band, hij is 18 jaar bij mij gebleven.

Enkele jaren later kwam daar een D pony van 1,47m bij, een kruising New Forrest x Arabier, die ik overnam van een vriendin. Zij ging over van pony naar paard om wedstrijd te rijden, en voor mij was een D pony nog steeds goed genoeg. Met mijn (toen) 45 kg kon ik nog jarenlang met hem rijden. Ik nam hem over toen hij 16 jaar was en heb hem gehad tot hij 27 was. In die jaren maakten we toffe buitenritten, leerde ik van alles van hem en hij van alles van mij. Ook met hem had ik een superhechte band. Met Let's Go heb ik nog jarenlang lessen gegeven aan kinderen uit de buurt. Het begon altijd met een 5 tal "zitlessen" zonder zadel om evenwicht te leren houden en daarna pas het rijden. Hele leuke tijd was dat.

Samen met nog een andere pony, een mooie palomino B-pony(1,23m) die er later bijkwam, hebben heel wat kinderen bij ons aan huis leren rijden. Roosje was ook heel voorzichtig met kinderen. Ze liep onder het zadel, in de wagen, had wedstrijdervaring in zowel dressuur als cross en we deden voltige met haar. Heel coole pony.

Vanaf 1998 hadden we 23 minipaardjes waarmee we gefokt hebben en shows hebben gelopen. Daarbij nog enkele D-pony's waarmee ik hier aan huis les gaf aan enkele personen. 

Omdat ik serieuze last van mijn rug kreeg, zijn de minipaardjes uiteindelijk geminderd tot er nog maar enkele overbleven. Het dagelijkse uitmesten van zoveel stallen was natuurlijk een hele opgave, en ik wou ze altijd kraaknet hebben.

Onze twee laatste kleintjes zijn dan nog gebleven tot hun einde. Lady, een shetlandmerrie, heeft onze kinderen nog jarenlang plezier bezorgd, Hanna ging zelfs naar school met haar. Lady heeft onze tinkers Pride en Djim nog gezelschap gehouden. Helaas kon ze nooit op de grote weide omdat ze gevoelig was aan hoefbevangenheid. Ze mocht ondanks dat en cushing toch nog 34 jaar worden. 

Angel, een minipaardje heeft onze tinkers Pride en Djim nog gezelschap mogen houden op de weide. Zij is ingeslapen op 22 jarige leeftijd.

Het "paardenverhaal" is nog lang niet ten einde... maar gaat nu verder in het heden en hopelijk nog lang in de toekomst. Samen met Abby, Mylo, Finley en kleine Vince.